Flaneren

Ik hou van flaneren. Jezelf te voet door de stad bewegen en de mensen en dingen te observeren, zonder er zelf deel van uit te maken.

Op de Grote Markt staat een reuzenrad. Nou ja, een dwerg onder de reuzenraden. Ik heb wel eens kleinere reuzenraden gezien. Dit is nog geen lilliputter, maar toch zeker een dwerg. De mensen bovenaan komen niet boven de laagste gebouwen om de Grote Markt uit. Gevolg: uitzicht op de Grote Markt, verder niets. Ze kunnen de opper-corpsballen op het bovenste balkon van Vindicat net niet in de ogen kijken. Een reuzenrad op de Grote Markt is sowieso niet zo indrukwekkend; naast de Martinitoren is ieder kermistuig klein.

Verderop, voor het Gemeentehuis, ligt een ijsbaan. Vermoedelijk houdt de aanwezigheid van de ijsbaan verband met die van het reuzenrad. Heel idyllisch, met een grote kerstboom in het midden en een kostenefficiënte Koek & Zopie ernaast. Maar het moet wel gezellig blijven, dus eromheen light een barricade waarvoor ze in Israël hun neus niet zouden ophalen. Eerst betalen! Zelf kan ik niet schaatsen. Met enige jaloezie bezie ik de gracieuze ijsdansbewegingen van de ervaren dames op het ijs. Dat zou ik ook wel willen kunnen. Maar ja, je kunt het niet leren zonder een paar keer ongenadig op je sodemieter te gaan. Je kunt het lafheid noemen, ik heb het liever over een goed ontwikkeld overlevingsinstinct.

Tussen de Grote Markt en de Guldenstraat staat een reclamebord. Zo'n automatisch billboard met twee posters erin, die elkaar om de zoveel seconden afwisselen. Die functie wordt echter niet zo goed toegepast; de twee posters zijn precies hetzelfde. Twee identieke posters die de aandacht vestigen op een aanbieding de firma T. wisselen elkaar af. Een ongelukkig toeval? Een fout van de coördinator? Of juist een opzettelijk verrassingseffect, om de boodschap te laten beklijven? Ik kan me de poster in ieder geval nog voor de geest halen. Dat is meestal niet het geval.

Aan de Oude Boteringestraat bevindt zich een reisbureau. Er staat een poster die een reis naar India aanprijst. De poster wordt opgesierd door een afbeelding van twee witte tijgers. Witheid is een zeldzame mutatie in een tijger, die het dier evolutionair gezien weinig voordeel oplevert. Alle witte tijgers die thans leven zijn de nakomelingen van één enkel dier. Ze lieten dit mannetje een kind verwekken bij zijn eigen dochter, dat weer wit was. Langs deze weg zijn er op agressieve wijze een aantal witte tijgers gekweekt, allemaal naaste familie, die de dierentuinen, casino's in Las Vegas en posters van reisbureaus mogen opleuken. Onethisch en smakeloos, vinden sommigen, al helemaal omdat tijgers op zich al bedreigd zijn. Bloemschikken met kattengenen. Zelf weet ik het niet zo. Maar zo weet je nog eens wat er achter schijnbaar onschuldige schoonheid schuilgaat.

Zomaar wat observaties uit een uurtje flaneren in Groningen. De verwondering ligt op straat.