maandag 6 oktober 2008

Appels

Ik ben weer een ervaring rijker. Een half jaar geleden heeft men voor mijn verjaardag een appelboom voor me geadopteerd. Het is appelseizoen, en gisteren trok ik met Kameraad A en Kameraad C naar het verre Lobith.

Waarom Lobith? Ik kan je verzekeren dat we een barre tocht door de onherbergzame Achterhoek te verduren kregen, vol ontberingen (Syntus heeft geen WC's in de treinen!) en vertragingen. Daar waar de Rijn ons land binnenkomt zijn de bussen traag en schaars, en onze terugreis werd enkele uren vertraagd door een zelfmoordenaar.

Lobith ligt (relatief gezien) niet zo ver bij het huis van m'n moeder vandaan. Dus mijn ouderlijk huis werd het eindstation van mijn reis. M'n moeder was er zelf niet, maar m'n broertjes wel.

En zo kom ik tot het eigenlijke spannende avontuur van de dag: de ontmoeting tussen Kameraad A en Broer S.

Het is heel vreemd om twee mensen die je zo goed kent, maar onder hele andere omstandigheden, bij elkaar te zien in één kamer. Te meer omdat beide heren een geschiedenis hebben in muziek maken met mij. De gitarist en de drummer.

A en ik hebben, zoals dat bij beste vrienden gaat, nogal wat maniertjes van elkaar overgenomen. We zijn vrolijke, gevoelige, praatgrage intellectuelen. S is een man van weinig woorden, een stoere, gespierde, maar gewiekste vent die zich door niets of niemand gek laat maken. S en ik lagen als broers nog wel eens in de clinch. Ik was groter, sterker en slimmer; hij was gemener, dus hij won altijd.

De twee konden het blijkbaar prima met elkaar vinden. S zei dat hij A plezierig rustig vond. Ik kan hetzelfde over S zeggen. We zijn volwassen geworden.

Ik moet er overigens wel bij zeggen dat de appels ge-wel-dig lekker zijn.

Geen opmerkingen: